به نامِ خُدا / پرنویسا

پرنویسا: وبلاگ پروین شیرِبیشه

به نامِ خُدا / پرنویسا

پرنویسا: وبلاگ پروین شیرِبیشه

به نامِ خُدا / پرنویسا

به وبلاگ پرنویسا خوش آمدید
هر نوشته‌ای برای خواندن متولد می‌شود

«نوشتن» کسب و کارِ من است!
در این وبلاگ،
نمونه‌هایی از ثبت اندیشه‌ و احساسم را
بیشتر به صورت «درباره‌نویسی» و «شعر» بیان می‌کنم.

سپاسگزارم که آنها را با ذکر نام این وبلاگ با خوانندگان دیگر به اشتراک می‌گذارید

۴ مطلب در فروردين ۱۳۹۷ ثبت شده است

يكشنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۹۷، ۰۶:۳۳ ب.ظ

شروع نوشتن

می‌خواهم بنویسم، اما نمی‌دانم از کجا باید شروع کنم؟

#روز_نوشت بهترین بهانه برای هر روز نوشتن است و شدیداً توصیه می‌شود. 

زندگی فردی و اجتماعی ما، و جهان پیرامون‌مان آن‌قدر پر از اتفاق و سوژه است که بتوان هر روز دست‌کم چند خطّی درباره‌اش نوشت.

حالا که در ابتدای سال جدید هستیم، یک دفتر روزانه یا سالنما بردارید و هر روز لااقل یک صفحه بنویسید. 

این کار علاوه بر عضلات دست و انگشتان‌تان، فکر و قلم شما را هم به تحرّک وادار می‌کند. 

می‌توانید وبلاگی تأسیس کنید و روزنوشت‌های خود را با نام حقیقی یا مستعار در آن منتشر کنید. 

با این کار علاوه بر نوشتن، مخاطب داشتن و خوانده شدن نوشته‌های خود را نیز تجربه می‌کنید!

منظور از قلم، قوّه نگارش شماست!


برای شروع نوشتن، به هیچ وجه سخت‌گیر نباشید!

به جای سختگیری در مورد کیفیت نوشته، پشتکار و استمرار در نوشتن داشته باشید. 

به خودتان سخت نگیرید. شما قرار نیست یک روزه رهِ صد ساله را بپیمایید. 

همه نویسندگان در سطوح مختلف با «نوشتنِ مستمر» نویسنده شده‌اند. 

شما نیز از این قاعده مستثنا نیستید!

هر روز زمانی‌ را به نوشتن اختصاص دهید و چیزی بنویسید. 

نوشته شما می‌تواند شبیه نوشته دیگران باشد، گردآوری مطلب و بازنویسی باشد.

یعنی درباره مطالبی که خوانده‌اید، با زبان خودتان چیزی می‌نویسید.

در میان همین گردآوری و بازنویسی است که چند جمله‌ای از زبان خودتان و با کلمات و تعابیر خودتان می‌نویسید. 

همین برای آغاز نوشتن، کافی است!


در آغاز نوشتن، نگران شبیه شدن نوشته‌تان با نوشته‌های دیگران نباشید!

برخی خیال می‌کنند هر جمله آنها باید اولین جمله‌ای باشد که در کلّ تاریخ نوشته شده است. 

این فکر اشتباه است و مانع نوشتن می‌شود. 

تکرار جمله‌ها و تعابیر امری طبیعی است!

بنویسید، حتی اگر شبیه چیزی باشد که روزی شنیده‌اید یا جایی خوانده‌اید. 

نقل قول‌های افرادی را که می‌شناسید، بین دو گیومه بگذارید و نام آنها را ذکر کنید. 

اما اگر نظری درباره آن دارید، به زبان ساده درباره‌اش حرف بزنید و حرف‌های خود را مکتوب کنید.

کافی است ساده و راحت بنویسند. 


در شروع نوشتن، «کمیت» مهم‌تر از «کیفیت» است. زیاد بنویسید!

«کارِ نیکو کردن از پُر کردن است!»

این ضرب‌المثل در نوشتن و آموختن بیشتر مهارت‌ها کاربرد دارد. 

کیفیت، تا حدّی از زیاد نوشتن حاصل می‌شود. اما چگونه؟

وقتی زیاد می‌نویسید، کلمات بیشتری را به کار می‌برید.

همچنین از ساختارهای جمله و طرز بیان‌های متنوعی در نوشتار استفاده می‌کنید.

همین باعث می‌شود با نگارش بیشتر خو بگیرید و راحت‌تر بنویسید. پس از آن متوجه می‌شوید که باید کیفیت نگارش خود را هم ارتقاء دهید‌.

زیاد بنویسید!


اگر دوست دارید نویسنده باشید، خود را برای سبک زندگی یک نویسنده آماده کنید.

فرقی نمی‌کند چه یک نویسنده حرفه‌ای و چه یک نویسنده معمولی!

واقعیت این است که نویسنده شدن، رؤیای بسیاری از افراد است!

افرادی که نمی‌دانند ساعت‌ها در یک اتاق، روی یک صندلی مجبور هستند بنشینند و بنویسند!

هر چه قدر هم که در کتابخانه و کافه و پارک و باغ و بوستان بنشینید و بنویسید، 

بیشتر وقت نوشتن خود را در یک اتاق یا دفتر کار خواهید گذراند. 

تماشای فیلم‌های داستانی و مستند درباره زندگی نویسندگان هم توصیه می‌شود!

 

نِویسا باشید!

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ فروردين ۹۷ ، ۱۸:۳۳
پروین شیربیشه
سه شنبه, ۱۴ فروردين ۱۳۹۷، ۱۲:۵۱ ق.ظ

یک لحظه خودآگاهی در نوشتن!

یک لحظه خودآگاهی در نوشتن!


🔵 گاهی پر شور و روان در حال نوشتن هستیم. چنان پر سرعت می‌نویسیم که حس می‌کنیم خودکار و رایانه، از نمایش کلمات و حرف هایمان جا می‌مانند ...

ما این لحظات رویایی و خاصّ را بارها تجربه کرده‌ایم. 

شور و شدّت احساسی که در این لحظات جریان دارد، بسیار زیاد است.

گاهی ‌در جریان کار و ویرایش هم این گونه هستیم. 

اما درست در همین مواقع و در بین همین لحظات است که به یک لحظه خودآگاهی نیاز داریم. 


🔵🔵 یک لحظه خودآگاهی در جریان نوشتن، می‌تواند ما را متوجه جریان ذهن، کلماتی که انتخاب می‌کنیم و سیر نوشته‌مان کند.

سمت و سویی که نوشته ما پیدا می‌کند و متوجهش نیستیم.

گاهی می‌بینیم چقدر خوب و زیاد نوشته‌ایم، اما از موضوع نوشته دور شده‌ایم یا زیاده گویی کرده‌ایم. گاه متوجه می‌شویم نیاز به توضیح و مثال بیشتری وجود دارد. گاه در می‌یابیم که چیزی گفته‌ایم که خودمان به آن باور نداریم!  


🔵🔵🔵 به همین قیاس، در روزهای زندگی‌مان هم ما به این لحظات خودآگاهی نیاز داریم. 

یک لحظه خودآگاهی در هر کاری: نوشتن، خواندن، خوردن، گفتن، شنیدن، شستن، پختن، خندیدن، راه رفتن و ... 

در ابتدای آن، در میانه‌اش و در پایانش!

زیرا در جریان شتاب‌ناک زمان و در ارتباط با محیط پیرامون‌مان، خودآگاهی ما به شدت کاهش پیدا ‌می‌کند. 

یک لحظه‌ یا حتی کمی طولانی‌تر: یک دقیقه 

و گاهی ‌یک ساعت 

و گاهی حتی یک روز که خودآگاه‌تر باشیم. 

یک لحظه خودآگاهی می‌تواند ما را در حالتی قرار دهد که خودمان، رفتارمان و عملی را که از ما صادر شده است، مشاهده کنیم.

در این حالت به نتایج مهمی می‌رسیم که اغلب آنها برای همیشه در وجود ما ثبت می‌شوند و شاید ناگفتنی‌باشند. 


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ فروردين ۹۷ ، ۰۰:۵۱
پروین شیربیشه
سه شنبه, ۱۴ فروردين ۱۳۹۷، ۱۲:۴۹ ق.ظ

یک لحظه خودآگاهی

یک لحظه #خودآگاهی!

فقط یک #لحظه!

گاهی فقط نیاز داریم به یک لحظه خودآگاهی، نه هیچ چیز دیگر!

بالاخره دوزاری ما می‌افتد و افتادنش را با چشمان خودمان مشاهده می‌کنیم.

در فلسفه به آن می‌گویند: روشن‌شدگی، انکشاف 


۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ فروردين ۹۷ ، ۰۰:۴۹
پروین شیربیشه
سه شنبه, ۱۴ فروردين ۱۳۹۷، ۱۲:۴۷ ق.ظ

سال نو مبارک

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ فروردين ۹۷ ، ۰۰:۴۷
پروین شیربیشه