برای اینکه بنویسیم ...
برای اینکه بنویسم، برای اینکه بنویسیم،
نیاز چندانی به دغدغه یا موضوع نداریم. همین که شروع به تایپ کنیم یا خودکار را برداریم و روی کاغذ بگذاریم،
همه چیز شروع می‌شود.
کلمه‌ها می‌آیند، جمله‌ها ساخته می‌شوند و نوشته کم‌کم شکل می‌گیرد.
فقط کافی است خودمان راه را به روی خودمان نبندیم.
کافی است خودمان رهزنِ نوشتن خودمان نشویم و به کارِ خودمان شک نکنیم.
کافی است خودمان را در موقعیت نوشتن قرار دهیم.
این خود را در موقعیت انجام کاری قرار دادن، بسیار اهمیت دارد و شاید یکی از رمز و رازهای نوشتن همین باشد.
بله تنها کافی است خودمان را در موقعیت نوشتن قرار دهیم. درست مانند هر کار دیگری.
مثلاً همان طور که وقتی می‌خواهیم پیچی را ببندیم، پیچ گوشتی را برمی‌داریم و روی پیچ می‌چرخانیم.
یا زمانی‌که می‌خواهیم ظرف بشوییم، باید برویم پای سینک، مایع ظرفشویی، آب و دستمال مخصوص تمیز کردن را برداریم و با آنها ظروف خودمان را تمیز کنیم و بشوییم.
البته شاید این موضوع در نگاه اول بسیار بدیهی به نظر برسد!
اما واقعیت این است که بیشتر افراد فکر می‌کنند برای نوشتن باید روی موضوع خاصّی کار کنند یا الهام و کشفی برای آنها رخ دهد. البته در این میان، افسانه‌های زیادی هم در مورد نوشتن و نویسندگی وجود دارد که به این افکار دامن می‌زند.
برای اینکه در چاله آنها نیفتیم، به نظر می‌رسد باید نوع نگاه خودمان را نسبت به نوشتن تغییر دهیم.
وقتی خود را در موقعیت نوشتن قرار می‌دهیم، دقیقاً سعی می‌کنیم همین کار را کنیم.
امتحان می‌کنیم که ببینیم آیا با تغییر زاویه دید، می‌توانیم موفق شویم یا خیر؟
در این حالت به نوشتن، دیگر به عنوان یک کار ذهنی و فکری و نظری نگاه نمی‌کنیم. بلکه سعی می‌کنیم نوشتن را مانند هر کار عملی دیگری بدانیم. آن را مهارت و فعالیت بدانیم، نه صرفاً کار ذهنی که به توان فوق العاده‌ای نیاز داشته باشد.
باید بگویم این طرز تلقّی به نویسا شدنِ خودِ من بسیار کمک کرد و به خاطر این اثر بخشی، اکنون آن را به دیگران هم توصیه می‌کنم.
برای اینکه به خود یادآوری کنیم که می‌خواهیم به یک کار عملی به نام نوشتن دست بزنیم، می‌توانیم وقتی عازم این کار می‌شویم، لباس مخصوصی بپوشیم. این لباس یا یونیفرم مخصوص می‌تواند یک تی‌شرت ساده باشد که برای این کار اختصاص داده‌ایم. همچنین در جایگاه: اتاق یا دفتر کار خود قرار بگیریم و روز و زمان خاصّی را برای این کار در نظر بگیریم.
در واقع این موارد به ما کمک می‌کنند که خودمان را در جهت مثبت شرطی کنیم و به نشستن و نوشتن عادت بدهیم.
یادمان باشد اگر قرار است هر روز مقدار معین و قابل توجهی بنویسیم، باید کم‌کم و به تدریج خود را به این کار عادت دهیم.
کافی است این عادت ایجاد شود و شکل بگیرد! آن وقت می‌بینید که چقدر مؤثر و مفید خواهد بود، و نوشتن چقدر برای شما لذت بخش و آرامش دهنده است.
در واقع عادت‌های مفیدی که ما برای خودمان به صورت کاملاً آگاهانه و خودخواسته ایجاد می‌کنیم، بسیار ارزشمند هستند. آنها به ما کمک می‌کنند مهارت‌ها و توانمندی‌هایی را در خود به شکل کاملاً نهادینه تأسیس کنیم و پرورش بدهیم.
