سهم من از نوشتن ...

من می‌نویسم. وقتی می‌نویسم حالم بهتر است. دنیایم رنگی‌تر است. فرقی نمی‌کند چه اتفاقاتی می‌افتد: خوب یا بد. من می‌توانم با نوشتن بیان کنم، حرف بزنم، ارتباط برقرار کنم.

اول این موضوع برایم صرفاً‌ یک موضوع شخصی بود. بعد فهمیدم باید آن را به دیگران هم بگویم. آدم‌های زیادی به نوشتن، به این شکل حرف زدن نیاز دارند. حنجره‌های‌ زیادی وجود دارند که خاموش مانده‌اند و این دستها هستند که باید حرف‌های آنها را مکتوب کنند. 

نوشتن می‌تواند به حرف زدن ما و شنیده شدن صدای ما کمک کند. وقتی کلام مکتوب ما خوانده شود، صدای درونی‌ ما شنیده می‌شود و آن وقت صدای بیرونی ما هم شنیده خواهد شد ...

یک روز از خودم پرسیدم: سهم من از نوشتن چیست؟ چقدر است؟

سهم من از نوشتن، 

بیان و ثبت ایده‌ها، اندیشه‌ها و احساساتم است، ایجاد ارتباط با دیگری است و گفتگو با جهان درباره‌ی پدیده‌هاست. 

سهم من از نوشتن،

لذت بردن از نوشتن است، سبکبار شدن است، و پرواز کردن است.

***

حالا به سهم خودم از نوشتن، بیشتر از گذشته آگاه هستم. برای همین بیشتر می‌نویسم.

حالا می‌دانم سهم من از نوشتن، به عنوان یک انسان، یک موجود زمانمند که آگاه از زمانمندی خویش است،

بسیار زیاد است، بسیار بزرگ است ... . برای همین تا وقتی زنده‌ام، می‌نویسم.

سهم شما از نوشتن چیست؟ چقدر است؟

اگر مایل بودید، پاسخ خود را برایم بنویسید.

من در زمینه «آموزش و کوچینگ نوشتن» فعالیت می‌کنم.

شما می‌توانید فعالیت‌های‌ مرا با نام پرنویسا parnevisa در اینترنت و اینستاگرام دنبال کنید.