دیروز

در گرگ و میش صبح برخاستم:

کوچه بویِ آسمان می‌داد 

و آسمان، چراگاه کلاغان پاییزی بود

تنها بودم و سرد

به سوی فردا می‌رفتم یا تکرار دیروز بودم؟!

کاش می‌توانستم زودتر از بن‌بست آنجا رها شوم!

آن وقت‌ها نمی‌دانستم که می‌توانم

اما اکنون می‌دانم که می‌توانستم ...

و امروز می‌خندم

خوشحالم

چون هر روز یک اتّفاق ساده، مرا به ذوق می‌آورد:                               

                                                            چاله‌ی آب باران

                                                            پرنده‌ی سینه سفید

                                                            قیافه‌ی خنده‌دارِ تو

                                                            و ...

و صدای نفس‌های مرگ که روی شیروانی‌ِ زندگی می‌کوبد